Home > Wijndomeinen >

Luigi Tecce

Taurasi, Campania

Het is wijn die mij drijft,
wilde wijn,
die de wijste man doet zingen
uit volle borst,
of doet lachen als een gek.
Het drijft mannen tot dansen…
Het verleidt hen zelfs
om verhalen te vertellen
die beter nooit waren verteld.
– Homerus, De Odysseus

Intelligent, eigenzinnig, intuïtief en toch bedachtzaam – Luigi Tecce is moeilijk in een paar woorden te vatten. Hij is een ambachtelijke wijnmaker die van het boerenleven houdt en trots is op zijn afkomst. Hij is zo mager als een rietstengel en kleedt zich altijd elegant, met een chique hoed en een modieuze zonnebril. Luisteren naar hem is fascinerend, meeslepend en ontroerend. Soms verrast hij door citaten uit de Odyssee van Homerus of andere grote klassiekers te gebruiken. Hij leidt een teruggetrokken leven en verlaat zelden zijn dorp. De enige manier om hem te ontmoeten is door de weg omhoog te nemen naar Paternopoli, een van de hoogstgelegen dorpen in Taurasi.

Luigi was niet voorbestemd om landbouwer of wijnmaker te worden. Na het afronden van zijn universitaire studies in filosofie, werkte hij in Rome als parlementair medewerker. Dit alles veranderde echter in 1997, toen zijn vader op 58-jarige leeftijd plotseling overleed. Luigi erfde toen de kleine masseria – een boerderij met een olijfgaard, geiten, schapen, en enkele koeien, evenals wijngaarden. Dit leidde tot Luigi’s nostos, zijn terugkeer naar zijn geboortegrond. Het was een schokkende overgang: van het drinken van koffie in prachtige herenhuizen in Rome met invloedrijke politici, belandde hij plotseling in de koeienstal om mest te scheppen. Kort na het overlijden van zijn vader stierf ook zijn grootvader, en dus was er geen gelegenheid voor praktische kennisoverdracht van zijn vader of grootvader naar hem. Hij wist niet hoe hij een schaap moest scheren, laat staan hoe hij wijn moest maken.

“Toen ik mijn avontuur in de wijnbouw begon, had ik er geen enkele ervaring mee. Toch wilde ik de weinige erfenis die mijn vader had achtergelaten niet zomaar opgeven, zelfs de koeien hield ik. Het was toen een eigenaardige periode voor de Italiaanse wijnbouw. Het leek wel alsof je zonder een beroemde oenoloog nergens kwam. Er circuleerden rare ideeën, zoals 10.000 wijnstokken per hectare en een opbrengst van één kilo per plant. Wat een dwaasheden werden er destijds geloofd! Tussen 1997 en 2002 produceerde ik uitsluitend voor vrienden, en ik gaf hen de flessen als geschenk. Ik werd bedolven onder de complimenten, maar ik wist niet zeker of dat kwam omdat de wijn gratis was of omdat hij echt geweldig was. Daarom besloot ik een experiment uit te voeren en mijn wijn voor 10 euro per fles te verkopen. In een mum van tijd was ik uitverkocht. Dat gaf me het antwoord op mijn vraag.”

2003 was het jaar van de omslag: Luigi bottelt en etiketteert zijn Taurasi ‘Poliphemo’ en de Irpinia Aglianico ‘Satyricon’. In de beginjaren experimenteerde hij veel. “Tot op de dag van vandaag twijfel ik over alles en daarom heb ik ook van alles uitgeprobeerd. Sommige van mijn wijngaarden worden gesnoeid als ragiera avellinese (met een dikke stok in het midden en scheuten naar alle kanten), sommige volgens Cordon. In sommige percelen zijn de planten dicht op elkaar aangeplant, in andere minder.” Wat Luigi Tecce zo ongelooflijk maakt, is dat hij zijn wijnen maakte met bijna lachwekkend eenvoudige apparatuur. Omdat hij geen geld had. Pas sinds 2011 heeft hij een kleine ontsteler en sinds 2012 een peristaltische pomp. “Maar ik schaam me er niet voor. In de wijnkelder werk ik op een minimalistische manier, waardoor ik me meer voel als een druiventeler dan een wijnmaker. Maar dat deert me niet. Voor mij is wijn maken een luxe; ik heb het geld niet nodig. Ik leef bescheiden. Weet je wat de Arabieren antwoordden toen de Amerikanen hen probeerden onder druk te zetten tijdens de oliecrisis? ‘We buigen niet, want we hebben millennia overleefd op kamelenmelk en dadels, en we zijn bereid om terug te keren naar onze tenten in de woestijn.’

Luigi’s wijngaarden bevinden zich op een hoogte van 500 tot 600 meter in Paternopoli, in de Sud-Alte Valle, een bergachtige subzone van Taurasi. Het gebruik van herbiciden en insecticiden is uit den boze. Er wordt gezocht naar harmonie tussen de druivelaars, de bodem en de klimatologische omstandigheden. De grootsheid van Luigi’s wijnen begint in de wijngaard en wordt besloten door een tijdrovende oogst in drie fasen. De eerste pluk begint begin oktober, wanneer de druiven nog niet volledig rijp zijn, wat extra aciditeit en frisheid toevoegt aan de wijn. Het grootste deel van de druiven wordt eind oktober geoogst. In de vroege dagen van november voltooit hij de laatste pluk waarvan de druiven niet alleen gerijpt zijn tijdens de zomerse dagen, maar ook onder de zachtere herfstzon. De wijnen fermenteren met wilde gisten en rijpen in roestvrijstalen tanks, oude barriques, tonneaux en foeders.

Een van de geheimen achter het succes van Tecce is de ouderdom van zijn wijngaarden. De Poliphemo-wijngaard werd aangelegd voordat zijn vader in 1938 werd geboren. Hier groeien prachtige aglianico-druiven, immer vermeerderd door het enten van stekken van een moederplant. Dit zijn in feite eeuwenoude druivenstokken, genetisch gezien nog steeds dezelfde als die hier door de oude Grieken werden achtergelaten. Zij inspireren Luigi en hij brengt dit tot uiting via de etiketten van zijn wijnen. “Het verhaal van de eenogige reus Polyphemos is een allegorie. Hij symboliseert een krachtige barbaar zonder zelfbeheersing die daardoor dronken werd. Hij werd verslagen door de veel zwakkere, maar sluwe Odysseus, die het symbool voor beschaafdheid is. De god Dionysus gaf de mensen wijn, wetende dat het zowel vreugde als ondeugd met zich mee zou brengen, want het schenkt euforie maar kan ook verslavend zijn. Daarom staat Polyphemos symbool voor de tragiek van het menselijk bestaan.”

Luigi is een wijnpoëet en vertaalt zijn literaire ziel naar zijn wijnen: de Aglianico ‘Satyricon’, de Taurasi Riserva ‘Poliphemo’ en de Taurasi Riserva ‘Puro Sangue’ zijn wijnen van ongelooflijke intensiteit. Met hun weelderige aroma’s en immense energie hebben ze iets bijna theatraals. Maar na jarenlange flesrijping ondergaan deze wijnen een ware metamorfose. Ze worden delicaat en verfijnd, met precieze, geschakeerde aroma’s, een veelvuldige gelaagdheid en een intrigerende spanning in de mond. Zelfs de meest beschaafde mens zou er zich aan kunnen vergrijpen.